gülben ergen röpörtaj

'Ercan Ağabey'i kıramadım...'
Benim bir arkadaşımın sizinle ilgili şöyle bir iddiası var: Sezen Aksu'yu bir kenara koyacakmışız. O zaten kategori dışıymış ama yakında yaşla ilgili zorunlu emekliliğe ayrılacak olan starların -Ajda, Nilüfer, Nükhet Duru- yerini bir tek siz doldurabilirmişsiniz bu memlekette. İtiraf etmeliyim ki bunu bize söylediğinde öyle bir süre boş boş yüzüne baktım. Siz ona katılıyor musunuz?
Elbette, tabii ki ben de öyle düşünüyorum, geleceğin starı olabilirim, yoksa neden bu kadar çaba sarf edeyim. İşimi özel hayatım için kullanmıyorum. Elbette ben de Türkiye'de kendimi çok farklı bir yerde görüyorum, çünkü ben farklıyım.
Kendinden hoşnut olduğunuz bu resmi bozmak istemem ama arada 'Keşke yapmasaymışım, egoma yenik düştüm' dediğiniz işler de yaptınız. Dergi çıkarmak, televizyon programı yapmak gibi. Neden insan her işe el atmak ister?
Dergi çıkarmak bir delilik zamanıma denk geldi. Aslında Ercan Ağabey'i (Arıklı) kıramadığımı hiç kimseye izah edemiyorum. Yanlış olduğunu bile bile insan yine de yapar ya, öyle oldu işte.
Peki televizyon programı nasıl oldu, o da mı rica yüzünden?
Onun gibi bir şey.
Ama insanda bir 'dur işareti' olmaz mı, siz ders alır mısınız?
Hem de nasıl, gerçekten inandığım insanların nasihatlerini dinlerim.
Oyunculuğunuzla ilgili etraftan nasıl tepkiler geliyor, ne diyor profesyonel oyuncular mesela?
Çok olumlu. Ben oyunculuğumu çok beğenirim. Dadı dizisi benim etimden çok parça kopardı ve oyunculuğumu çok iyi ortaya çıkardı. İyi bir sinema filmiyle daha iyi bir netice çıkacağına inanıyorum.
Hiç ürkmediniz mi oyunculuktan, şarkı söylemeye çalışmak gibi değil sanki?
Hayır, ürkmedim ayrıca şarkı söylemek daha zordur, detone olmamak, doğru sesleri çıkarmak önemlidir. Oyunculuk insanın beden dilinde, ruhunda var olan bir şeyse yapılabilir ancak.
Ben şunu da merak ediyorum: Ahmet Hakan'a ara sıra ben de Nişantaşı kahvelerinde rastlıyorum ama bir gün bile ona şiir yazmak aklıma gelmedi. Siz neden böyle bir şiir yazma ihtiyacı duydunuz?
Aşk olsun, ben bu adama niye şiir yazayım ya! Hadise şudur: Ben yılbaşı gecesi Günay'da sahneye çıktım, bazen konserlerime hazırlanırım ve sahnede espri yaparım, sadece şarkı söylemem. O okuduğum şiirde Ahmet Hakan'ın adı bile geçmiyordu, benim okuduğum bu şiiri 'Mustafa ve Yılmaz nasıl hayır demez,' diye acayip bir üslupla eleştirdi, sonra Hakkı Devrim de ona iyi bir cevap yazdı. Daha sonra ben de ona bir cevap yolladım ve komik olsun diye bir kıta da onun için yazdım. Aman önemli değil, o Gülben Ergen'i yazsın, Hülya Avşar'la poz versin, öyle bir adam işte.
Netice itibarıyla, siz bir ara emekli olmayı düşünüyor musunuz?
Size benden fenalık geldi galiba.
Yok, ama galiba siz o enerjik halinizle bütün bunları anlatırken hafif içim çekilir gibi oldu. Üstelik siz çocuk da istiyorsunuz değil mi?
İstiyorum tabii, güya çocuk insanı sakinleştirirmiş, hadi sakinleştirsin de görelim bakalım.
Peki gerçekten bir noktada bu gürültülü hayatı bırakmak ve mesela 50 yaşından sonra daha farklı bir hayat sürmek gibi bir planınız var mı?
50 biraz fazla hakikaten, şimdi siz söylerken bana da biraz fenalık geldi. Yok, öyle planlar yapmıyorum. Anne olduğum zaman biraz azaltacağım ama şunu bilin, ben çalışmadan yaşayamam!
Tahmin ediyorum, vaktiyle 'Hiçbir şey olamazsam pazarlamacı olurum,' demişsiniz zaten.
Evet, mesela kapıyı çalıp birilerine bir şey satmak ne kadar zevkli değil mi?
Bence zevkli değil, sizin zihniniz başka türlü çalışıyor gerçekten.
Küçükken adadaki yazlığımıza giderken annemle vapura bindiğimizde, vapurda kalem satan adamı film izler gibi izlerdim. 'Bunu alırsanız yanında bu da var,' diye bağıran adama hayrandım.
Anladım, böyle olunmuyor, aynen böyle doğuluyor galiba.
Planım yok hakikaten, ama üç sene sonra daha çok şey anlatıyor olmak ve eksiklerimi tamamlamak istiyorum. Kim bilir, belki bir gün Leman Sam sükunetine kavuşmak isterim.